EN SON NE ZAMAN KAYBOLDUK😅 16/5

İki farklı hikayem var kaybolmakla ilgili.

Kısa kısa ikisinden de bahsetmek istiyorum 🤗

İlk hikayemde yaşımı hatırlamıyorum ama okula gitmediğimi biliyorum. 5 6 yaşlarımda olmalıyım. Oturduğumuz ilçeye iki buçuk saat uzaklıkta il merkezinde oturan biricik halamlara gitmiştik.

 -Ah canım halacım burnumun direğini sızlatanım..Emeği ne çoktur bende bir bilseniz. Kaç yıldır göremediğimi hatırlayamıyorum bile..

Onlarda iken başka bir akrabaya misafirliğe davet edildik. Ağabeyim halamın kızı  gittiğimiz evin çocuklarıyla birlikte oldukça kalabalık bir çocuk ordusu oluşturmuştuk. Büyükler yemek hazırlığı yaparken bizler de aşağı indik o zaman çocuklar evlerin önünde rahatça oynayabilirlerdi tabii şimdiki gibi mi zaman. Neyse ben tuvalet ihtiyacı için yukarı çıktım. O anda nerden geldiyse aklıma evde kimsenin olmadığı bir odada köşe takımının arkasına saklanma fikri 😂 Aslında tam kaybolma denemez buna, kayboldu korkusu yaşatmak düpedüz🙈 Sesleri işitiyorum herkes beni arıyor aşağı indi annem halam ev sahibi.. Bir yandan yaşça abim ve benden büyük olan halamın kızı ağlıyor kendini sorumlu hissediyor doğal olarak.. Büyükler bulunduğumuz binaya yakında bir inşaat çalışması vardı oraya kadar gidip aramışlar. Bu sırada ben napıyorum? Köşe koltuğun arkasında kıs kıs gülüyorum😂 Sonradan bir şekilde orada olduğumu farkettiler ve halamın kızının ağlamaktan kıpkırmızı olmuş gözlerini görünce çok kızmıştım kendime😔

İkinci hikayemde de ana tema aslında tam kaybolma değil, bu kez kayboldum korkusu yaşama sırası bende😅
Üniversite öğrencisi olarak Ankaradayız, yatılı öğretmen lisesinden en yakın arkadaşımla. Daha dönem başı, şehri keşfetmemişiz. Derslerimizin bitiş saatleri denk geliyordu o gün ve henüz büyük şehir gürültüsüne, kalabalığına alışamamıştık, kaldığımız yurda birlikte dönecektik. Kampüs şehre oldukça uzak, iki aktarma yapıyoruz. Nasıl olmuşsa otobüsten inip metroya bineceğiniz durağı kaçırmışız, ikimiz de yorgunluktan uyuyakalmışız🙈 Gözümü açmamla durağı kaçırdığımızı farketmem ve panikle butona basmam bir oldu. Durak dışında da yolcu indirilmiyor biz bilmediğimiz yollarda biraz daha gitmek durumunda kaldık. Sonra tabi ki sora sora yurda nasıl ulaşacağımızı bulduk. İyi ki beraberdik iyi ki beraber kaybolduk diye diye anlatırız hala bu hatırayı.. Şimdi onunla da çok sık görüşemiyoruz, keşke o yıllara dönebilsek de yine birlikte kaybolsak💜

Gel gelelim günün anlam ve önemine...

Bugün rengarenk, cıvıl cıvıl bir gün. Çünkü sevgili Ezgi dünyaya merhaba demiş bugün. İyi ki doğdun Ezgi..❣️ İyi ki varsın. O muhteşem ışığın, enerjin ne güzel! Hayatta her şey dilediğince gönlünce olsun. Senin gibi rengarenk bu fotoğrafı da eklemek istedim🎈

Beni bu güzel günden haberdar eden Zeynepciğim , yüreğinden öperim❣️

DANTELLE BAŞLADIM 90'LARLA BİTİRDİM :) 16/4

Yine sona kaldım sanırım ama yetiştim :)

Meydan okuma etkinliği benim açımdan oldukça keyifli geçiyor. Oğlumdan vakit buldukça günün sorusuna cevap yazmaya çalışıyorum, uyumadan önce de sıcak bir çay ile sizin yazdıklarınıza göz atmak günün yorgunluğunu alıp götürüyor benden.

Bugün gün boyu düşünüp durdum evimde nostaljik ya da antika ne var diye..Gözümüz yeniye, elimiz yenileri mağazadan alıp yerleştirmeye o kadar alışmış ki 😔 

Bundan 6 yıl önce, düğünden sonra eşyalarımızı yerleştirirken görümcemle “Yeni gelin evi olduğu belli olsun, şimdilik açalım, sonra kaldırırsın” diyerek açtığımız dantellerim.. 😅 Hala  kullanıyorum, anneciğim geldikçe gördükçe mutlu oluyor.. Galiba seviyorum. Son zamanlarda bunlarla çok güzel duvar dekorları yapılıyor belki bir gün ben de denerim, neden olmasın☘️

       

Kitaplığımdaki en eski kitaplar bunlar. Evlendiğimiz ilk zamanlar kitap okumayı sevdiğimi öğrenen sevgili kayın pederim getirip kitaplığına hediyem olsun demişti. Daha bende ne hazineler var bir ara gel karıştır istediğini al götür demişti :) Gençliğinde çok okumuş, sahaflardan çok kitap almış. Sol baştakiler Victor Hugo Sefiller 1 ve 2.cilt. 1974 basımı. Bazen bunları karıştırırken o yıllara ait bir takvim yaprağı veya babamın hoşuna gidip de gazeteden kestiği bir köşe yazısı çıkar karşıma, gülümsetir..🧡Kenarlara yazdığı şiirleri, aldığı notlar. Çok yönlü bir insandır, şu an emekliliğin tadını çıkarıyor, kara kalemle uğraşıyor. Bir gün onları da paylaşmak isterim sizlerle🤗

Nostalji demişken şuraya 90'lardan bir türkü de ekleyeyim yaşım ortaya çıksın 😅

                         Beni dinler misin?

MAVİ 💙 16/3

Bugün kendini hangi renk hissediyorsun?

Bu fotoğraf iki yaz önce bir mayıs günü çekildi. Çektiğim anda hissettiğim duygular şu an gibi aklımda...Ben ne zaman daralsam, ne zaman derin bir nefese ihtiyaç duysam gökyüzüne çeviririm yüzümü. Rahatlarım, dinginleşirim, gözlerimi kapatır düşünürüm...Sonra tekrar açarım ve bu maviyi görünce umutla dolup taşarım☘️

Umudun rengidir mavi. Ben de bugün doğum sürecinden sonra yaşadığım sıkıntılara, duygusal dalgalanmalara iyi geleceğini düşündüğüm, psikolojime ciddi anlamda olumlu etki edebilecek bir kitaba başladım, bibliyoterapi deniyormuş buna. Umutluyum, mavi hissediyorum. ( Son cümleyi yazınca aklıma birden var mısın yok musun programının gelmesi :)) 

Her daim ümitvar olmak dileğiyle 🎈 Gökyüzünüz hep mavi kalsın💙

EVİMİN EN SEVDİĞİM KÖŞELERİ * 16/2

Şu sıralar evde en sevdiğin köşen neresi? Orayı özel kılan nedir?

Kitapları çok seviyorum. Farklı dünyaları keşfetmek, zihnimde canlandırmak, kısa da olsa bir süreliğine bu dünyadan kopmak bana iyi geliyor...Üniversite öğrencisiyken de paramın çoğunu kitaplara harcardım. Evlendikten sonra da durum değişmedi her ne kadar eşim bu durumdan ilk zamanlar şikayetçi olsa da :) Ama artık oğlumuz büyüdüğünde okuyabileceği güzel bir kütüphane oluşturduğumuz için memnuniyetini dile getiriyor sık sık. 

Okumalarımı daha çok bu köşede yapıyorum. Loş ışıkta oturmayı zihnimi dinlendirmeyi seviyorum. Ama bebeğim olduktan sonra bir süre okumalara ara vermek durumunda kaldım. Yeniden keyifle okuyacağım zamanlara az kaldı inşallah.

Son zamanlarda ise salonumda her gün gidip sevdiğim, gördükçe mutlu olduğum, büyütmeyi geliştirmeyi umduğum yeşil bir köşe oluşturdum :) Üç ay kadar önce uzun zamandır istediğim marginata bitkisini almak nasip oldu. Köşeye, yere koyunca pek aşağıda kaldı bu kez de nereye yerleştirsem düşüncesi...İnternetten bunun için altlık araştırırken fiyatlar bana çok uçuk geldi. Sağolsun kayınpederimin elinden her iş gelir bana bu minik sevimli tabureyi yaptı :) Geçen ay oğlumun doğum gününde misafirlerimize hediye ettiğimiz minik sukulentlerden payıma düşenleri de marginatamın yanına iliştiriverdim. En yakın zamanda hepsini tek bir kapta birleştirerek bir aranjman yapma fikrim var ☘️

                                                                                                                                                       

    

MEYDAN OKUMA ETKİNLİĞİ 16/1

Sevgili Zeynep'in beni davet ettiği meydan okuma etkinliğinin 1.gününden merhabalar herkese... 1.gün sorumuz neydi?

Karantina döneminden önce neredeydin nasıl bir yaşam şeklin vardı, şimdi neredesin ne yapıyorsun, günlerini nasıl geçiriyorsun, neler değişti hayatında bu süreçte? 

Ankara'da bir ortaokulda matematik öğretmeniyim ve karantina döneminden önce her kamu çalışanı gibi rutin bir yaşantım vardı, yalnız bebeğimden dolayı ders programım biraz daha esnek tutulmuştu. Geç saatlerde başlıyordu derslerim. Son bir yıldır haftasonları dahi dışarıya çıkamaz hale gelmiştik aslında evde kalmaya alışkın bünyem :) Herkes kendince karantina ilan etti evde kalmaya özen gösteriyor ama ne yalan söyleyeyim geçtiğimiz haftasonu sokağa çıkma yasağı gelince psikolojik olarak kendimi baskı altında hissetmedim değil🙈

Aslında günlük yaşantımızda çok bir şey değişmedi. Eşimle ve bebeğimle daha çok birlikte vakit geçirme fırsatımız var artık. Oğlumuzun uyku saatlerine göre bir düzen oturttuk gidiyoruz bakalım :) Yalnız bizim ufaklık sabah 6-6 buçuk gibi erken bir saatte uyanmasa uykumuzu alsak hiç de fena olmaz🥳

Bu süreçte aktivite anlamında pek değişiklik olmasa da hayatımızda, düşünce olarak çok değiştik eşim de ben de...Basit bir eylem gibi görünen bir çok şeyin aslında bizim için ne büyük nimet olduğunu anladık..Şükretmemiz gereken ne çok şey varmış elimizin altında meğerse. Bugün ben dışarı çıkmayalı tam tamına 30gün olmuş. Okulumu evimin penceresinden görebiliyorum ama çocuklarımın teneffüsteki o cıvıldaşmalarını duyamıyorum...Okullar bi açılsın, ilk dersimde yaramazlık yapmalarına müsaade edeceğim🥰

 Evdeki vaktimizin bir çoğu oğlumuzla ilgilenmekle geçiyor öyle ki bazen o çok sevdiğim kitaplarıma bile vakit ayıramıyorum. Sonra olsun diyorum sağlıkla büyüsün de, büyüyünce birlikte okuruz..🤲🏻 Bu sürecin bir an önce en az zararla bitmesini ümit ediyorum🤲🏻 Çocuklarıma sağlıkla kavuşmayı diliyorum🤲🏻İki senedir memleketime gidemiyorum çok güzel planlarımız var önümüzdeki yazla ilgili, inşallah gerçekleştirebilmeyi diliyorum🤲🏻 Bu bahar böyle geçti ama daha güzelleri bizi bekliyor biliyorum☘️

MERHABA BLOG DÜNYASI :)

Merhaba!
Becerebilir miyim bilmiyorum ama görmeden sevdiğim dostum Zeynep sayesinde yepyeni bir heyecanın içinde buldum kendimi: Blog yazmak. Buralarda yeniyim ve usülüne uygun davranmak gerek :) İlk olarak kendimden biraz bahsedeyim. Ankara’da yaşıyorum, sekiz yıldır matematik öğretmeniyim, eşimle son 1 yıldır hayatımızı tamamen değiştiren anne baba olma macerasındayız💙 İnstagramda epeydir aktifim daha çok okuduğum kitapları, kendi çapımda çektiğim fotoğrafları ve az biraz da ailemi paylaşıyorum. Bu akşam Zeynep mesaj attı ve dedi ki hadi şimdi tam zamanı..Gerçekten de oradaki insana kendini eksik hissettiren taraf iyiden iyiye canımı sıkmaya başlamıştı. Burasının en keyifli yanı içimden geleni içimden geldiği gibi yazmak olacak ☘️ Hele ki evlerimizde olduğumuz şu dönemde benim için hoş bir deneyim olacak.
Ülkece ve hatta dünyaca içinde bulunduğumuz zor zamanların bir an önce geçmesini diliyorum. İki bahar öncesine ait, bu çiçeklenmiş güzel ağacı da buraya bırakıyorum, zira ilk paylaşımım olması hasebiyle girip baktıkça içim açılsın😃